Czy upijanie się Duchem jest doświadczeniem biblijnym?

Odpowiedź



Nigdzie w Biblii nie jest napisane, że należy upić się w Duchu. Kiedy Biblia mówi o byciu pijanym, zawsze ma to negatywny wydźwięk. Jedynym miejscem w Piśmie, które nawiązuje do idei duchowego pijaństwa, jest Izajasz 29:9-14 i odnosi się do Bożego sądu nad grzechem i odstępstwem.

Niektórzy przywódcy ruchu Słowa Wiary i kościołów związanych z Toronto Blessing promują fałszywą ideę upijania się Duchem lub napełnienia pijaną chwałą. Zbory są poinstruowane, aby się upiły, napiły się jeszcze raz i odrzuciły wszelkie ograniczenia. Potykanie się, niewyraźna mowa, upadek na ziemię i inne dziwne zachowania są dowodem działania Ducha Świętego.



Fałszywi nauczyciele, którzy promują upijanie się Duchem, wskazują na Dzieje Apostolskie 2:13 jako usprawiedliwienie dla ich odbiegającej praktyki. W dniu Pięćdziesiątnicy, kiedy apostołowie głosili ewangelię, niektórzy z tłumu powiedzieli: Wypili za dużo wina. Oskarżenie było oczywiście kpiną z apostołów, a Piotr kategorycznie zaprzecza jakimkolwiek śladom nietrzeźwości (werset 15). Jednak dzisiejsi nauczyciele Słowa Wiary biorą ten żart z bezbożnego tłumu i używają go jako dowodu, że Piotr i apostołowie głosili kazania w bezsensownym otępieniu. Takie przekręcanie Pisma nie tylko poniża apostołów, ale także hańbi Ducha Świętego.



Apostoł Paweł napisał: „Bądź więc bardzo ostrożny, jak żyjesz — nie tak niemądry, ale tak mądry, jak najlepiej wykorzystując każdą okazję, ponieważ dni są złe. Dlatego nie bądźcie nierozsądni, ale zrozumcie, jaka jest wola Pana. Nie upijaj się winem, które prowadzi do rozpusty. Zamiast tego bądź napełniony Duchem (Efezjan 5:15-18).

Paweł mówi, że upijanie się jest podobne do naszego starego stylu życia z jego światowymi i wyrachowanymi pragnieniami. Takie zachowanie jest poniżające i prowadzi do rozpusty (porównaj Kolosan 1:21; Rzymian 13:13). Słowo rozpusta to tłumaczenie greckiego słowa oznaczającego bezprawną bezczelność lub niemożliwy do opanowania kaprys. Paweł celowo przeciwstawia stan pijaństwa (utrata kontroli) zamieszkiwaniu Ducha Bożego (zyskanie samokontroli, Gal 5:23).



Bóg chce, aby każdy aspekt naszego życia jako wierzących był pod całkowitą kontrolą Ducha Świętego. Nie wynika to z pijaństwa i nie naśladuje jego skutków.

Udawanie pijaństwa i obwinianie Ducha Bożego jest grzechem. Ci, którzy nauczają o duchowym upojeniu, są bliżej spokrewnieni z Bachusem, rzymskim bogiem wina i pijaństwa, niż z prawdziwym Bogiem Biblii. Napełnienie Duchem nie jest jakimś ekstatycznym czy naładowanym emocjonalnie doświadczeniem. To nie jest niebiański haj ani duchowy szum. Napełnienie Duchem to stałe poddanie swojego życia Bogu chwały (1 Jana 3:24).