Czy Duch Święty jest osobą?

Czy Duch Święty jest osobą? Odpowiedź



Wielu ludzi uważa, że ​​doktryna Ducha Świętego jest myląca. Czy Duch Święty jest siłą, osobą czy czymś innym? Czego uczy Biblia?



Biblia dostarcza wielu sposobów, aby pomóc nam zrozumieć, że Duch Święty jest naprawdę osobą — to znaczy jest istotą osobową, a nie bezosobową. Po pierwsze, każdy zaimek użyty w odniesieniu do Ducha to nie on. Oryginalny język grecki Nowego Testamentu wyraźnie potwierdza osobę Ducha Świętego. Słowo oznaczające Ducha ( pneuma ) jest rodzaju nijakiego i naturalnie przyjmie zaimki rodzaju nijakiego, aby mieć zgodność gramatyczną. Jednak w wielu przypadkach spotyka się zaimki rodzaju męskiego (np. Jana 15:26; 16:13-14). Z gramatycznego punktu widzenia nie ma innego sposobu na zrozumienie zaimków Nowego Testamentu związanych z Duchem Świętym — jest on określany jako On, jako osoba.





Mateusza 28:19 uczy nas chrzcić w imię Ojca, Syna i Ducha Świętego. Jest to zbiorowe odniesienie do jednego Boga w Trójcy Jedynego. Ponadto nie mamy zasmucać Ducha Świętego (Efezjan 4:30). Duchowi można zgrzeszyć (Izajasz 63:10) i okłamać (Dz 5:3). Mamy być Mu posłuszni (Dzieje Apostolskie 10:19-21) i czcić Go (Psalm 51:11).



Osobowość Ducha Świętego jest również potwierdzona przez Jego liczne dzieła. Był osobiście zaangażowany w tworzenie (Księga Rodzaju 1:2), wzmacnia lud Boży (Zachariasz 4:6), przewodników (Rzymian 8:14), pociechę (Jan 14:26), skazańców (J 16:8), naucza (Jan). 16:13), powstrzymuje grzech (Izajasz 59:19) i wydaje polecenia (Dz 8:29). Każda z tych prac wymaga zaangażowania osoby, a nie tylko siły, rzeczy czy idei.



Atrybuty Ducha Świętego również wskazują na Jego osobowość. Duch Święty ma życie (Rzymian 8:2), ma wolę (1 Koryntian 12:11), jest wszechwiedzący (1 Koryntian 2:10-11), jest wieczny (Hebrajczyków 9:14) i jest wszechobecny (Psalm 139). :7). Zwykła siła nie może posiadać wszystkich tych atrybutów, ale Duch Święty posiada.



A osobowość Ducha Świętego jest potwierdzona Jego rolą jako trzeciej Osoby Bóstwa. Tylko istota, która jest równa Bogu (Mt 28:19) i posiada atrybuty wszechwiedzy, wszechobecności i wieczności może być zdefiniowana jako Bóg.

W Dziejach Apostolskich 5:3–4, Piotr odniósł się do Ducha Świętego jako do Boga, mówiąc, Ananiaszu, jak to jest, że szatan tak napełnił twoje serce, że okłamałeś Ducha Świętego i zachowałeś dla siebie część otrzymanych pieniędzy dla ziemi? Czy nie należał do Ciebie, zanim został sprzedany? A po sprzedaży, czy pieniądze nie były do ​​Twojej dyspozycji? Co sprawiło, że pomyślałeś o zrobieniu czegoś takiego? Okłamałeś nie tylko ludzi, ale Boga. Podobnie Paweł odniósł się do Ducha Świętego jako do Boga w 2 Liście do Koryntian 3:17-18, stwierdzając: „Teraz Pan jest Duchem, a gdzie jest Duch Pański, tam jest wolność. A my wszyscy, którzy z odsłoniętymi twarzami kontemplujemy chwałę Pana, przemieniamy się na Jego obraz z coraz większą chwałą, która pochodzi od Pana, który jest Duchem.

Duch Święty jest osobą, jak wyjaśnia Pismo. Jako taki ma być czczony jako Bóg i służy w doskonałej jedności z Ojcem i Synem, aby prowadzić nas w naszym życiu duchowym.



Top