Co Biblia mówi o astronomii?

Odpowiedź



Astronomia jest nauką, która bada właściwości niebios i znajdujących się na nim obiektów i jako taka jest poświęcona analizie części boskiego stworzenia. Księga Rodzaju 1:1 mówi, że na początku Bóg stworzył niebiosa i że czwartego dnia Swych aktów stwórczych Bóg stworzył dwa wielkie światła — większe, aby rządziło dniem i mniejsze, aby rządziło nocą. Uczynił także gwiazdy (Księga Rodzaju 1:16). Dlatego Biblia naucza, że ​​źródłem niebios i wszystkich ciał astronomicznych w nich zawartych jest sam Bóg, Stwórca wszystkich rzeczy.



Biblia przedstawia Pana nie tylko jako Stwórcę niebios, ale także jako ich władcę i podtrzymującego, podtrzymującego wszystko swoim potężnym słowem (Hebrajczyków 1:3). Psalm 102:25-26 przypomina nam, że niebiosa są dziełem twoich rąk. Zginą, ale ty pozostaniesz… Zmienisz je jak ubrania i zostaną wyrzucone. Izajasz mówi nam, że Bóg rozciąga niebiosa jak baldachim i rozpościera je jak namiot do zamieszkania, a użycie czasu teraźniejszego sugeruje, że nawet do dnia dzisiejszego Bóg nadal współdziała i utrzymuje swoje niebiańskie stworzenie (Izajasz). 40:22). Ponownie widzimy, że ten, który stworzył Plejady i Oriona, który zamienia ciemność w świt i zaciemnia dzień w noc… Pan jest jego imieniem (Amos 5:8). Ten werset odnosi się do Pana jako Stwórcy konstelacji i Tego, który organizuje przejścia między dniem a nocą. W ten sposób Pan zachowuje całkowitą kontrolę nad niebiosami i podtrzymuje je Swoją mocą w ich dziennym i rocznym rytmie.





Co więcej, niebiosa są medium, którego Bóg używa do jasnego i bezbłędnego komunikowania swojego istnienia, mocy i chwały. Dawid mówi nam, że niebiosa głoszą chwałę Boga; niebiosa obwieszczają dzieło jego rąk (Ps 19,1). Apostoł Paweł podkreśla tę kwestię; chociaż nie wspomina wyraźnie o niebiosach, wyjaśnia, że ​​od stworzenia świata niewidzialne cechy Boga — Jego wieczna moc i boska natura — były jasno widziane i rozumiane na podstawie tego, co zostało uczynione (Rzymian 1:20). Niebiosa pozostawiają więc ludzkość bez usprawiedliwienia dla jakiejkolwiek niewiary w istnienie i moc Boga, ponieważ Bóg im to wyjaśnił (Rzymian 1:19).



Jaka jest zatem właściwa reakcja na to, co astronomia mówi nam o wszechświecie? Wzorową odpowiedź na Boże stworzenie w niebie znajdujemy w Psalmie 8: Kiedy patrzę na twoje niebiosa, dzieło twoich palców, księżyc i gwiazdy, które umieściłeś, czym jest człowiek, o którym pamiętasz, synu człowieka, że ​​się o niego troszczysz?...O Panie, nasz Panie, jak majestatyczne jest Twoje imię na całej ziemi! (Psalm 8:3-4, 9). Wszechświat przypomina nam o naszej własnej znikomości w porównaniu z wielkością Boga, ale jednocześnie oznajmia nam pokorną i zdumiewającą prawdę, że On się o nas troszczy. Biblijne zrozumienie astronomii ukazuje zatem chwałę i łaskę Boga, który stworzył, podtrzymuje i rządzi wszechświatem. To powaga tego uświadomienia skłania nas do uwielbienia.