Kim byli arcykapłani?

Kim byli arcykapłani? Odpowiedź



Urząd arcykapłana zajmował wysoką pozycję wśród Izraelitów. W Starym Testamencie terminy arcykapłan oraz arcykapłan są czasami alternatywnymi tłumaczeniami tego samego hebrajskiego wyrażenia (porównaj 2 Kronik 26:20 w NIV i NET). Wydaje się, że w czasach Jezusa urząd arcykapłana różnił się od urzędu arcykapłana. Marka 14:53 wymienia kilka grup osób zaangażowanych w aresztowanie Jezusa: Zabrali Jezusa do arcykapłana i zebrali się wszyscy arcykapłani, starsi i nauczyciele prawa. Wspomniani przez Marka naczelni kapłani byli wysokimi rangą członkami kapłaństwa, którzy służyli w Sanhedrynie. Naczelny kapłan jest wymieniony w Dziejach Apostolskich 19:14: Scewa.



Kapłaństwo zostało ustanowione przez Boga po tym, jak dzieci Izraela opuściły Egipt podczas wyjścia. W Lb 3:12–13 Pan oddzielił całe plemię Lewiego do specjalnej służby. Z Lewitów wyszli kapłani, a wśród kapłanów był arcykapłan i, w Ewangelii Łukasza 19:47, arcykapłani.





Arcykapłani mieli pochodzić z plemienia Lewiego. Mojżesz, Aaron i Miriam byli Lewitami, podobnie jak tysiące innych mężczyzn i kobiet. Bóg wskazał, że arcykapłan musiał być bezpośrednim potomkiem Aarona. Wszyscy kapłani byli lewitami, ale nie wszyscy byli kapłanami. Tylko niektórzy z Lewitów należeli do kapłaństwa Aarona. W Księdze Wyjścia 29:7–9 czytamy: Weź olej namaszczenia i namaść [Aarona], wylewając go na jego głowę. Przyprowadź jego synów i ubierz ich w tuniki i załóż na nich czapki. Następnie zawiąż szarfy Aarona i jego synów. Kapłaństwo należy do nich na mocy trwałego obrzędu. Wtedy wyświęcisz Aarona i jego synów. Tylko arcykapłan, czyli najwyższy kapłan, mógł wejść do Miejsca Najświętszego raz w roku w Dzień Pojednania (Jom Kippur). Pozostali kapłani Aarona służyli na rotacyjnych kursach, aby mogli na zmianę usługiwać w Miejscu Świętym i składać ofiary (zob. Ew. Łukasza 1:8–9).



Pozostali Lewici (nie będący potomkami Aarona) służyli w inny sposób. Inni synowie Lewiego byli zaangażowani w noszenie arki i różnych części przybytku. Po wybudowaniu świątyni Lewici zaangażowali się w opiekę nad świątynią. Numery 3 dostarczają informacji na ich temat.



Dzieje 23 pokazują, że kapłaństwo nie funkcjonowało w sposób opisany w Pięcioksięgu. Na przykład Sanhedryn nie był koncepcją mojżeszową, podobnie jak idea wielu arcykapłanów. Sanhedryn został prawdopodobnie zapoczątkowany około 70 roku p.n.e. przez Aleksandra Janneausa, Hasmonejskiego króla Judei. Ostatecznie Sanhedryn składał się z 70 lub 71 starszych i uczonych, w tym arcykapłana (zazwyczaj prezesa ciała), innych kapłanów lewickich, saduceuszy i faryzeuszy. Celem Sanhedrynu było działanie jako trybunał przy podejmowaniu decyzji dotyczących Prawa.



W Dziejach Apostolskich 23:2 Paweł jest na rozprawie. Ananiasz zostaje zidentyfikowany jako arcykapłan odpowiedzialny za postępowanie. Następnie werset 14 wspomina o arcykapłanach i starszych. Naczelni kapłani byli prawdopodobnie saduceuszami i innymi członkami Sanhedrynu. Zarówno NIV, jak i NASB odnoszą się do arcykapłanów w liczbie mnogiej. Inne tłumaczenia nazywają ich wiodącymi kapłanami (NLT) lub książętami kapłanów (Jubilee Bible 2000). Wśród naczelnych kapłanów prawdopodobnie byli Ananiasz i inni kapłani, którzy dzierżyli pewną władzę i wpływy polityczne.



Top